Warzywka i owocki

Wieczorna gazetka kuchenna

Warzywka i owocki

„Środowe warzywka” są – jak twierdzi wielu – kolejnym przejawem mojego kulinarnego maniactwa. Wszystko zaczęło się od tego, że warzywa i owoce z belgijskiego supermarketu przestały mi smakować. Nawet wysoko cenione tutaj krajowe truskawki były nazbyt, jak na mój gust, wodniste. Poza tym niektórych warzyw w ogóle nie mogłam znaleźć.

Kilkakrotnie już w WGK pojawiło się sformułowanie: „moje środowe warzywka”. Mąż zwrócił mi ostatnio uwagę, że niewtajemniczeni Czytelnicy mogą się poczuć niedoinformowani. Mogą też oni (Czytelnicy) postawić pytanie, dlaczego tak często w naszych Przepisach pojawiają się brokuły, bądź różne inne kapustne, bądź też pory... Czas więc na wyjaśnienie, o co chodzi.

Otóż „środowe warzywka” są – jak twierdzi wielu – kolejnym przejawem mojego kulinarnego maniactwa. Wszystko zaczęło się od tego, że warzywa i owoce z belgijskiego supermarketu przestały mi smakować. Nawet wysoko cenione tutaj krajowe truskawki były nazbyt, jak na mój gust, wodniste. Poza tym niektórych warzyw nie mogłam w sklepie kupić - nigdzie nie widziałam surowych buraków (ani tym bardziej botwinki), seler korzeniowy bywa zazwyczaj rozmiarów sporego arbuza, a o buraku liściowym (swiss chard po angielsku, Mangold po niemiecku) nikt w ogóle nie słyszał.

Przez jakiś czas próbowałam więc uprawiać warzywa sama, w ogródku. Jedyne, co mi się udało, to dynie (jak Herkulesowi Poirot), ale też tylko w jednym roku – w kolejnym nie zawiązały ani jednego owocu. Niestety okazało się, że do prac ogródkowych kompletnie nie mam talentu – może i dobrze, zważywszy, że w nowym domu przestrzeń zielona ma charakter symboliczny i żadna dynia się nie zmieści. Trzeba więc było poszukać innego rozwiązania. Któregoś dnia przeczytałam w brytyjskim czasopiśmie kulinarnym o dźwięcznej nazwie BBC Good Food (od którego właściwie zaczęła się moja kuchenno-czytelnicza mania), że w Wielkiej Brytanii popularne staje się zamawianie warzyw i owoców z dostawą do domu. Co ciekawe, zawsze są to warzywa i owoce hodowane ekologicznie. Zasady są proste: zamawia się zestaw warzyw o określonej wadze, ale nie ma się wpływu na to, co w nim będzie. Oczywiście zamawiający ma zagwarantowane, że nie zostanie zasypany na przykład pięcioma kilogramami szpinaku, jak również to, że wszystko w zestawie będzie sezonowe. Dostawcami są zrzeszenia farmerów zorientowanych na produkcję ekologiczną, z pewną pomocą importerów, dostarczających na przykład owoce egzotyczne (też eko, oczywiście).

No właśnie, to było coś dla mnie! Trzeba tylko znaleźć coś takiego w Belgii i zrobione. Nie było łatwo, ale znów z pomocą przyszli nieocenieni Brytyjczycy i oto w pisemku Bulletin (przeznaczonym dla anglojęzycznych mieszkańców Belgii, tzw. ekspatów) znalazłam dwa adresy internetowe takich zrzeszeń, działających w brukselskiej okolicy. Po długich bojach (skomplikowany system dystrybucji, problemy z zamawianiem internetowym itp.) udało się! Tak zatem już czwarty rok (z roczną przerwą na czas pobytu w Ojczyźnie) jestem abonentką dużego koszyka warzyw (7 gatunków po mniej więcej 70 dkg), małego koszyka (odpowiednio mniej, z tym że często warzywa są inne, niż w dużym) i dwu koszyków owocków (raz jabłka i gruszki, w kolejnym tygodniu 3 rodzaje innych, wagowo wychodzi to różnie) tygodniowo.

System nie jest tu tak rozwinięty, jak w Wielkiej Brytanii. Po zamówione zestawy muszę niestety jeździć sama (we środy, stąd wzięło się określenie „środowe”), ale to da się przeżyć, zwłaszcza, że mi zależy. Przede wszystkim warzywa i owoce odzyskały swój smak - ogórek na wiosnę (przedwczoraj był pierwszy po zimowej przerwie, cienki i niewielki) pachnie tak, jak za mojej młodości, kiedy funkcjonowało jeszcze słowo „nowalijki”. Truskawki smakują niemal tak, jak w Polsce, a pojawiają się, jak Pan Bóg przykazał, dopiero w czerwcu. Banany są nie tylko ekologiczne, ale i fair trade, co znakomicie poprawia samopoczucie. Poza tym bywają buraki! A czasem nawet botwinka! I korzeń pietruszki, notabene zupełnie tu nie znany, więc zawsze opatrzony karteczką ze szczegółowym wyjaśnieniem, co z nim zrobić. Lato upływa pod znakiem rozmaitych sałat, a w zimie znajduję w koszyku odmiany zimowe – roszponkę i portulakę. No i pojawił się burak liściowy...

Tu przechodzimy do ciemniejszych, a nie przewidzianych przeze mnie stron warzywkowego szaleństwa. Otóż burak ów liściowy (warmoes po flamandzku), podobnie jak lubiane niestety przez belgijskich rolników ekologicznych chińskie warzywo paksoi (bok choy), nie odznacza się żadnym szczególnym smakiem, za to pojawia się w postaci ogromnych pęków. Jak łatwo się domyśleć, muszę cały taki pęk liści zjeść sama, chyba że uda mi się przemycić trochę w chińszczyźnie lub w kiszu. Zapomniałam również, że zima jest sezonem wszystkich kapustnych. Zdarza się więc, że mam w garażu (pełni u nas o rolę spiżarni, znajomy zapytał nawet raz, czy spodziewamy się wojny...) główkę białej kapusty, główkę czerwonej, torbę brukselki, kalafior i brokuły, a tu nadchodzi środa i znów pojawia się kapusta, tym razem włoska... Z brukselką nie ma problemu, wprawdzie w całym domu jadam ją tylko ja, ale mogę spokojnie zjeść dowolną ilość w postaci sałatki na ciepło z czerwoną cebulką i sosem musztardowym (kto lubi brukselkę, niech spróbuje, znakomita, tylko nie można jej rozgotować, musi zdecydowanie być al dente). Kalafior zje Ania (na surowo), a brokuły skończą jako zupa. Gorzej z czerwoną kapustą, próbowałam kisić, ale jakoś nie bardzo mi to wychodzi i strasznie zajeżdża drożdżami. Sałatkę bardzo lubię, ale tylko ja, no i ile tego można zjeść. Mam jeszcze bardzo udany przepis na marynatę z czerwonej kapusty, który pozwala przechować warzywo dłużej, ale rezultat i tak jest ten sam – jeśli nie pojawi się ciekawy nowości gość, wszystko będę musiała zjeść sama. Jakoś moja rodzina w kwestii czerwonej kapusty nie jest skłonna do współpracy...

Podobnie jest z porami – ulubionym warzywem Belgów. W zimie co tydzień z kosza wygląda pęk zielonych liści. Robię rozmaite zupy*, flamisz, surówkę z kiszonymi ogórkami, duszone pory, ziemniaki zapiekane z porami, ale wszystko ma swoje granice. Na szczęście zrobiło się już cieplej, a mam bardzo ładny przepis (nie próbowany, ostrzegam!) na gazpacho z porów: 5 młodych porów przygotowujemy, jak zwykle, kroimy wraz z zieloną częścią na kawałki i dokładnie płuczemy w zimnej wodzie. Kroimy w cienkie plasterki, raz jeszcze płuczemy i zostawiamy na sicie do odcieknięcia. Pół ogórka (długiego) obieramy ze skórki, kroimy wzdłuż i usuwamy pestki. Resztę kroimy w kostkę. Rozgrzewamy w garnku trochę oliwy, wrzucamy pory, ogórek, 20 dkg portulaki (myślę, że w polskich warunkach można dać środki zwykłej sałaty, albo roszponką pół na pół z sałatą lodową), wlewamy trochę białego wina (ze dwie łyżki) i pół litra odtłuszczonego rosołu. Gotujemy pod przykryciem, aż pory będą szkliste. Studzimy trochę i miksujemy. Zostawiamy do wystygnięcia i wstawiamy na ładnych parę godzin do lodówki (musi być naprawdę zimna!). Podajemy w towarzystwie czosnkowych grzanek, oliwy i – ewentualnie – octu z sherry. Brzmi nieźle i będę próbować, zwłaszcza że pasjami lubię zimne zupy.

Wracając do warzywek – tak naprawdę to najgorszy jest jarmuż... Z tego nic jadalnego nie da się zrobić (tylko w Niemczech dają sobie z nim jakoś radę), a przynajmniej ja nie umiem i stoję zawsze bezradna nad stosem ciemnozielonych, twardych i poskręcanych liści. Na szczęście pojawia się dość rzadko, a ostatnio znalazłam przepis na portugalską zupę z jarmużu, ziemniaków i chorizo... Ponadto nasz drogi seter Gucio zjada gotowany jarmuż z przyjemnością (jeśli towarzyszy mu odpowiednia ilość mięska), a ja mam miłe poczucie, że pies także jada warzywa bez pestycydów.

Mimo pewnych trudności, warzywkom pozostaną wierna. Kuba i Ania zjadają teraz owoce w takiej ilości, że wprawiają wszystkich w zdumienie. Często pijemy świeży sok z pomarańczy lub grejpfrutów, codziennie jemy sałatę. A poza tym stała dostawa warzyw wymusza na mnie ciągłe poszukiwanie nowych rozwiązań (o charakterze kulinarnym). Poza tym ten rozkoszny element niespodzianki... Moja Mama, kiedy dzwoni w środę, zawsze pyta: No i co tam dziś było w warzywkach?

* francuska zupa z porów, zimna zupa z porów i ziemniaków (Vichyssoise), zupa z muli i porów

«	Kwiecień 2024					»
Pon	Wt	Śr	Czw	Pią	Sob	Nie
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30

Piece of cake

Menu

Wasze komentarze

Wieczorna gazetka kuchenna